Laatste paar weekjes in zicht...

Ik maak onopzettelijk allemaal loops en ik kom elke keer weer uit in Johannesburg. Eerst door heel Zuid-Afrika, toen naar Mozambique en terug, toen door Botswana, Namibië en weer terug, toen door Zambia en Malawi en nu ga ik weer door Zambia terug naar Johannesburg! 
25 juli was een afscheidsmomentje: de broer van Adriaan (Olivier) heeft ons 2 weken vergezeld in Malawi en ging weer richting NL en Virve en Adriaan zijn met de bus naar Noord-Malawi vertrokken. Ze reizen per bus en trein nog een paar weekjes met zijn tweeën om te eindigen in Dar Es Salaam, waar ze een vliegtuig pakken naar Dubai. En wie staat daar te wachten? IK! 16 juli vlieg ik van Johannesburg naar Dubai en met z'n drieën vliegen we door naar Amsterdam. We komen zondag 17 juli om 13:15 aan op Schiphol. Dat plan is redelijk geniaal uitgepakt.. Met de nieuwste Airbus inclusief WiFi verbinding en gratis gin tonic kan de cultuurschok niet veel groter waarschijnlijk. 

Toen we terug kwamen uit Namibië hebben we de auto ingeleverd in J'burg en zijn naar Livingston gevlogen. Daar stond Jethro, onze vriend uit Maun (Botswana), ons op te wachten met een volgepakt busje en konden we als echt lani's de weg op (blanke reizigers, fully equipt met rooftop tent en kaki kleren, beetje zoals mijn ouders.. Geintje. Gewoon een Afrikaanse term voor "fancy people" in het algemeen). Net zoals ik vrienden heb in Duitsland heeft Jethro die in Zambia, dus een paar uur later zaten we te braaien op het terras voor een prachtig huis aan de Zambezi rivier (die 100 meter verderop een klif in stort als de Victoria Falls), niet slecht. Bart en Kate hebben daar een paradijsje tussen de baobabs, olifanten, hippo's en krokodillen (er was wel afgelopen week een kind opgegeten dus beetje oppassen). Het grappige is dat ik daar morgen weer "terug" ben. Vertel ik zo meer over. Natuurlijk naar de watervallen geweest de dag erna en het was werkelijk waar zo mooi als in de boekjes! Leuk was ook dat het water met zo veel kracht neerstortte in de klif, dat het als water damp en druppels weer omhoog kwam en als omgekeerde douche fungeerden... Tussen de Chinezen in poncho's en de lani's in matchende regenbroek en jas kozen wij toch voor de "nat tot je gat" en dan en warme douche techniek. 'S avonds zijn we naar een soort huisfeest geweest en deze avond behoort nu zeker thuis in de top 3 meest bizarre ervaringen op deze reis. De vriendengroep bestond uit: Grobbie, een 45 jarige (lichtelijk viezige) man, zijn ouders, twee hippies (waarvan 1 een pathologisch leugenaar) zo uit een tijdschrift geknipt in een Volkswagenbusje vol peace tekens en Marihuana bladeren, een halvegare eenzame onderzoeker en een gezin... Wat? We snapte er geen bal van en hebben de hele avond mee gelachen en biertjes zitten drinken, maar toen we thuis kwamen gaf ik toch wel toe aan Bart dat het een vreemde avond was. Wat bleek? Ze waren allemaal aan de acid?! Inclusief de vader van Grobbie en de ouders van het kind dat inmiddels op bed lag. Verklaarde wel een hoop. 
Stop 2 in Zambia was June in Lusaka: wat een topmens. 50 jaar, werkend bij een kippenvaccinatie-bedrijf, rookt 2 joints per dag en is bovenal super zorgzaam en attent. Ze had ook nog een doos oude kleren staan waar Virve wel even in mocht neuzen. De avond werd 1 grote verkleedpartij met  galajurken, hoeden, laarzen, hoepels en volledige lani outfits (kaki rok met bijpassende kaki blouse en kaki hoed). June snapte niet wat daar nou zo grappig aan was: "dat was serieus jarenlang gewoon mijn outfit voor in de bush hoor!" Ja dat is precies wat er zo grappig aan is :) 

Een paar dagen later haalden we Olivier van t vliegveld in Lilongwe. Olivier is de oudere broer van Adriaan en kwam tussen twee co-schappen in even van zijn welverdiende vakantie genieten. We moesten natuurlijk een dagje op safari (anders ben je niet in Afrika geweest) en zijn vervolgens 3 dagen gaan hiken in de Mulanje mountains. Pittige maar prachtige wandelingen langs watervallen en kliffen, gegidst door een aardige jongen uit de omgeving en een carrier om de zwaarste spullen te dragen. Voelde in het begin gek, aangezien wij zelf ook jong en capabel genoeg zijn om het gewoon zelf te dragen, maar we verzorgde hem wel een leuk weekend, een maandsalaris, het scheelde ons een hoop sjouwen en kostten ons slechts een kleine €3,5 per dag per persoon... Virve heeft op dag 1 de grootste blaren ontwikkeld die ik ooit heb gezien, dat was een beetje jammer.. Onze gids heeft me ook de waarde van mijn zeer magere bruidsschat bekend gemaakt: 10 koeien. Hij was niet helemaal bekend met de flamingo exchange rate, maar met 25 van "die roze lange vogels" ging bij wel akkoord. 
Hij vroeg ons de laatste dag of we het schooluniform voor zijn nichtje wilde betalen. Was toch best een fix bedrag, ook voor ons, dus we hebben hem in plaats daarvan geholpen met een beetje naamsbekendheid. Hij vertelde dat hij nauwelijks werk had en hij moest het hebben van via via contacten. Toen hebben we een Facebook voor hem gemaakt en een recensie geschreven op tripadvisor, hopelijk heeft dat een beetje effect! 

Na 3 dagen wandelen mochten we van onszelf 3 dagen uitrusten aan het meer van Malawi :) Monkey Bay had een leuke, gigantische backpackers (met de schattigste kitten ooit) en wij waren de enige gasten. Het was ook nog niet druk, maar: "Lake Malawi wordt DE nieuwe hotspot voor backpackers hoor!" en zij zijn in elk geval voorbereid. We hebben nog een missionarisdorp bezocht, gekanood  en 24 juni een afscheidsfeestje gevierd in Lilongwe. 

Nu, op een dinsdag morgen zit ik weer bij June op de veranda en worden momenteel mijn kleren voor t eerst sinds maanden in een wasmachine gewassen. Intens winnen. We vertrekken over een uurtje naar een eiland in de Zambezi rivier: Bart heeft ook nog een eiland. We blijven daar een paar daagjes vissen, kletsen, lezen, varen, tot we er genoeg van hebben en dan rijden we naar Maun en alles ertussenin. De laatste 2 daagjes voor ik vlieg gaan we nog langs de citrusfarm van mijn familie in het noorden van ZA en dan zit het erop! Ik word gedropt op t vliegveld, wat een luxe (wel beetje nodig, want mijn backpack heb ik aan Vir afgestaan, die had hem harder nodig. Ik heb nu een weekendtas) Nog ruim twee weekjes genieten :) 

Het is waanzinnig goed voor mijn spreekvaardigheid om alleen met een Engels-(moedertaal) sprekende op reis te zijn en niet constant toch op Nederlands over te schakelen met Vir en Aad. Als ik moe ben begin ik wel eens in het NLs tegen Jethro aan te lullen en laatst plakte ik er ook nog aan vast: "wat kijk je me vragend aan?"
Verder schiet ik op met gitaar spelen, vergeet ik foto's te maken, luister ik alleen nog maar onbekende muziek omdat alles van mij weg is en  heb ik stiekem super veel zin om weer naar huis te gaan en iedereen weer te zien :)