Muziek en Maun

Jaque de bak had een kapot ruitje, maar is inmiddels weer opgelapt en brengt ons naar de mooiste plekken. Ik kijk uit over de woestijnachtige vlaktes van Namibië, we zijn op weg naar Fish river canyon, Tony Allen uit de speakers. Een van de vele random artiesten die spotify ons aanbeveelt in de Discover weekly. We hebben veel tijd om nieuwe albums te luisteren en hierdoor koppel ik steeds vaker herinneringen/ervaringen/landschappen/mensen aan artiesten of albums. Zo hebben Coldplay en Bonobo ons door de Drakensberg geleid. Met Fink gingen we de pas bij Graskop over. Richting Botswana hoorde we het nieuwe album van Sea wolf en het album van de nu vrouwelijke Anthony: Anhoni (absoluut meest verassende tot nu toe.. Al helemaal als je al een zwak had voor zijn stem). In Botswana hadden we om 5 uur sochtends behoefte aan luistermuziek en zo kwamen we bij Iris Penning en Eefje Visser. De woestijn van Namibië zal me vanaf nu aan Crystobal and the sea en Porches doen denken. Aad levert ons naast ons zoetsappige singer-songwriters ook de nodige hiphoppers. Kanye west, Fresku en Kenrick Lamar verbazen ons toch ook in positieve zin met hun nieuwe albums, had ik anders nooit geluisterd thuis. Als het donker begint te worden maken vrolijke deuntjes plaats voor artiesten als Portishead en James Blake. Verder luisteren we alles wat iedereen ons stuurt aan tips, Merci daarvoor (tiplijn blijft open!). Tot slot doen we nog iets waarvan het idee leuker is dan de uitwerking: we kopen overal waar we komen cd's van de lokale bevolking. ONTZETTEND toegewijd, maar mozambikaans gejengel en Botswaans gereutel verveeld veel sneller dan je denkt. We hebben wel een leuke collectie Afrikaanse a'capella gospel (denk ladysmith blackmombasa etc). Onze laatste hoop is gevestigd op Congolese rumba (schijnt de beste muziek van sub-Sahara Afrika te zijn), maar dat is misschien wat uit de route.

In Maun (Botswana) hebben we meteen de eerste avond een super leuke Nederlands chick ontmoet: Anna. Ze reist al een half jaar door zuidelijk Afrika en had nog 2 weekjes de tijd voor ze duikinstructeur zou worden in Mozambique. Ze reist alleen en zonder auto en gaat dan ook graag met ons mee op een 3 daagse safari in de Delta. Het klikt op alle vlakken en de daaropvolgende week stellen we het allemaal uit om een andere weg op te gaan. De avond van de diefstal is ze een grote steun en zo belanden we met zijn vieren in de tuin van Jethro.
Toen we als een hoopje ellende en met een groot slaaptekort bij de backpackers hingen met een kapotte auto en met een hoop te regelen,   zijn we opgevangen door een drietal hechte vrienden die eerst onze logistieke problemen hebben opgelost, ons toen van onderdak hebben voorzien en tot slot vermaakt hebben (en veel geleerd). Ollie, Alex en Jethro, alledrie geboren in Botswana, maar elk met een opleiding in het buitenland (Ollie  is opgegroeid in Namibië en nu eigen baas van een constructie bedrijfje, Alex is opgegroeid in Parijs, heeft nu een eigen safari bedrijf voor Fransen en Jethro is opgegroeid in Zuid-Afrika, heeft 6 jaar gewerkt in Londen en is nu eigenaar van oa een shopping mall). Totaal verschillend van karakter en geest, maar allemaal een ontzettende liefde voor de Bush! (Lees: kamperen tussen de wilde dieren, genieten van de ruimte en leegte, zelfvoorzienend zijn in water, eten en zorg, dagenlang niet douchen en kicken op de kans om met pech voor een week vast te zitten en daar weer uit zien te komen). Jongens die weten hoe het leven in de Bush kan zijn, opgroeien in een omgeving met goede opleidingen, kansen en Westerse markten maar er dan toch voor kiezen om terug te keren naar Maun, waar je binnen 2 uur rijden in de middle of nowhere zit.  Jethro leest veel en amuseert ons met zijn "racists guide to South Africa", hij kan het maken:  hij werd laatst boos op een Botswaan die Engels tegen hem sprak terwijl hij zo zijn best deed om setswana te spreken: "die mensen moeten trots zijn op hun taal!". Alex heeft mij anderhalve week lang gitaarles gegeven in de hoop dat hij een blues met mij kan spelen (zo veel gitaarspelende mensen uit Maun zijn er niet) en nu heb ik blaren op mijn vingertoppen. Door de hoeveelheid tijd gaat het wel lekker snel :) Ollie heeft ons geleerd hoe je een hele dag besteed aan het maken van een Potjie (zeg pojkie; soort stoofpotje met wild vlees, aardappel, prei, tomaat, kruiden, etc gemaakt op vuur) en leert ons dat het belangrijk is om wel genoeg bier te drinken tijdens het roeren. De laatste avond in Maun komen alle expats, onderzoekers en (Aad citerende:) "andere nazaten van blanke kolonisten" genieten van ons brouwsel (het blijkt een soort community te zijn van blanke Bush-genieters). Stuk voor stuk leuke mensen, allemaal met een interessant verhaal. We gaan met het drietal en Anna nog 2 dagen wildkamperen en de jongens geven ons een stukje liefde voor de Bush mee: we identificeren s ochtends alle dieren die snachts om de tent hebben gelopen (hyena's, antilopen), leven met het licht (5 uur op, om 10 naar bed) en leren de speakers vervangen voor geluiden van kikkers, nijlpaarden en uilen. We vinden het super moeilijk om afscheid te nemen, want zo veel betekenisvolle vriendschappen vorm je niet op reis.. Of althans, wij niet (hadden we misschien naar ZO-Azië moeten gaan). 
Verder kregen we afgelopen week nog even een flinke klap na van de diefstal: mijn USB stick is ook weg en ik heb dus naast de foto's op deze blog niks meer over. Aad zijn NL-se simkaart bleek ook te missen en er bleek al voor €430 mee naar het buitenland te zijn gebeld... 
Maaaarrrr we weten er steeds beter mee te dealen! :) het rouwproces is van steeds kortere duur. Het verlies van mijn USB kostte me slechts 20 minuten. En bovendien heb ik nu mega veel plaats in mijn tas voor souvenirs voor jullie. 
Dan nu, hoe verder? In gekregen kleren en met 1 studenten credit card voor 3 personen (limiet = €1.000 per maand) reizen we door het zuiden van Namibië terug naar Johannesburg, waar we 8 juni de auto inleveren en naar Livingstone vliegen. Daar pikt Jethro ons op met de auto, gaan we langs Vic falls, kruisen we heel Zambia door en halen we 12 juni de broer van Adriaan van het vliegveld in Lilongwe. In elk geval 2 weekjes Malawi en misschien meer. Virve vliegt waarschijnlijk daarna terug vanuit Dar el Salaam naar NL. Mijn plan is nu om haar half juli te volgen. Ik ga óf nog 2 weekjes zelf in Malawi doorbrengen, óf spring bij Jethro in de auto die Tanzania gaat verkennen, óf volg een nog te bedenken nieuw plan. Ligt nog een beetje open. Aad is er ook nog niet uit. Over het einde van de reis nadenken is niet ons favoriete agenda punt.. 

Tot slot: we zijn een kookboek aan het maken met alle geleerde recepten op reis, ik kan Eric Clapton op de gitaar, we hebben gisteren gevierd dat er 5.000 kilometers op de teller staat, vannacht gratis overnacht in een luxe resort vanwege stakingen en onoplettende bewaking en ik heb een handstand gedaan op het topje van een woestijn-dune. 
Op naar het volgende avontuur, ditmaal in het armste land wat we gaan bezoeken.. 
Liefs